Türkiye’nin en önemli tatlı su gölleri hızla kuruyor. Kuraklık, bilinçsiz su kullanımı ve verimsiz tarım uygulamaları, Sapanca’dan Beyşehir’e kadar tüm su dengelerini tehdit ediyor. Göllerdeki milyonlarca metreküplük su kaybı, artık geri dönüşü zor bir sürecin habercisi olarak yorumlanırken, kuraklığın yalnızca ekosistemi değil; tarım, sanayi ve şehir yaşamının da çöküşüne yol açmasından endişe ediliyor.

Türkiye’nin en önemli tatlı su gölleri hızla kuruyor. Kuraklık, bilinçsiz su kullanımı ve verimsiz tarım uygulamaları, Sapanca’dan Beyşehir’e kadar tüm su dengelerini tehdit ediyor. Göllerdeki milyonlarca metreküplük su kaybı, artık geri dönüşü zor bir sürecin habercisi olarak yorumlanırken, kuraklığın yalnızca ekosistemi değil; tarım, sanayi ve şehir yaşamının da çöküşüne yol açmasından endişe ediliyor.

Haber Global internet sitesi Editörlerinden Mert İnan'ın haberine göre; Türkiye'nin en önemli gölleri kuraklık ve bilinçsiz su tüketimi yüzünden kururken, ortaya çıkan tablonun nasıl sona ereceği belirsizliğini koruyor. Aralık ayının gelmesine rağmen, baraj rezervuarlarından göl havzalarına kadar pek çok tatlı su kaynağı hızla tükenirken, birçok nokta artık “kritik eşik” sınırına yaklaşmış durumda.

Mevcut tablo, yalnızca su dengesi için değil tarım, ekosistem, şehir yaşamı ve biyolojik çeşitlilik açısından da giderek daha ağır bir tehdit oluşturuyor. Açıklanan son verilere göre ülke genelinde ölçülen yağış miktarı, geçmişe göre yüzde 26 oranında azaldı. Kuraklığın pençesindeki en kritik kaynaklar ise Beyşehir ve Sapanca Gölleri... Öyle ki, Sakarya ve Kocaeli kentlerinin içme suyu kaynağı olan Sapanca Gölü, kuraklığın en çarpıcı örneklerinden biri haline geldi. 2025 yazında yaşanan sıcak ve yağışsız dönemin ardından göl seviyesi kritik sınırın altına geriledi. Sapanca Gölü’nün seviyesi 25 metreye kadar gerilerken, mevcut tablonun bölgenin su arz güvenliği açısından alarm olduğu vurgulandı.

BEYŞEHİR SONUN BAŞLANGICI

Uzmanlar gölde son iki yılda 60 milyon metreküplük su kaybı yaşandığını belirtirken, acil eylem planı devreye alınmazsa, Sakarya ve Kocaeli’nin de tıpkı Bursa gibi ciddi bir su kriziyle karşılaşabileceği uyarısı da yapılıyor. Türkiye’nin en büyük tatlı su göllerinden biri olan ve Konya-Isparta bölgesinin önemli kaynağı kabul edilen Beyşehir Gölü'nde ise daha ağır bir tablo söz konusu. Ekoloji kuruluşları ve bilim insanları, gölün çevresindeki tarımsal arazilerin bilinçsiz genişlemesinin, verimsiz sulama tekniklerinin gölü tükenme noktasına getirdiğini belirtiyor. Antalya Elmalı ilçesinde yer alan Avlan Gölü de kuruyan görüntüsüyle kamuoyunda sembolik bir kaynak haline gelmiş durumda.

EN BÜYÜK KAYIP TARIMDA

Türkiye’de yanlış ve yoğun su kullanımına dikkat çeken Çevre ve Şehircilik Bakanlığı eski Müsteşarlarından Prof. Dr. Mustafa Öztürk ise şunları söyledi: "Tarım sektörü, toplam su kullanımının çok büyük bir kısmını oluşturuyor. Ancak bu kullanım çoğu zaman verimsiz sulama teknikleri salma sulama, yüzey sulama gibi ile yapılıyor. Kuraklık ve su kıtlığı ile birlikte, toprak nemi hızla düşüyor, bitkiler strese giriyor, ürün verimleri azalıyor. Örneğin buğday, mısır, ayçiçeği gibi su talebi nispeten yüksek ürünlerde verim kayıpları ciddi boyutlarda. Ayrıca, göl ekosisteminden çekilen suyun sulamaya yönelmesi, çevresel dengenin bozulmasına yol açıyor. Bu da tarımsal alanların sürdürülebilirliğini tehdit ediyor."

ARITILIP DÖNÜŞTÜRÜLMELİ

"Dünyada her yıl 66.7 milyar metreküp ileri kademe arıtılmış atık su tarımda, 19.4 milyar metreküp ise sanayide değerlendiriliyor. Türkiye’de ise bu rakam tarım için yalnızca 69 milyon metreküp seviyesinde kalıyor. Oysa 4.6 milyar metreküp evsel atık su ileri kademe arıtılsa, hem tarımsal sulamada sürdürülebilir bir kaynak yaratılabilir hem de enerji, azotlu ve fosforlu gübre maliyetleri ciddi oranda düşürülebilir."

TOPLUMSAL SEFERBERLİK
"Yağışların uzun yıllar ortalamasının çok altında seyretmesi, göllerde hızlı su çekilmesi, baraj doluluklarının azalması, hepsi kırılgan su dengesinin alarm verdiğinin işaretleri. Türkiye, su kaynaklarını yalnızca tüketilecek bir hazine gibi değil, korunacak bir miras olarak görmeli. Geri dönüşsüz kayıpları önlemek için politika, bilim, toplumsal seferberlik ve yerel eylem bir araya getirilmeli. Bugün alınacak kararlar, suyla kurulan şehirlerin, tarımın ve doğal yaşamın geleceğini belirleyecek."