Burdur’un sokaklarında hâlâ yankılanan bir isim var: Armağan İlci. 13 Kasım 1998 günü, bir trafik kazasında aramızdan ayrıldığında sadece bir belediye başkanını değil; Burdur’un gülümsemesini, samimiyetini, inancını ve umut dolu geleceğini de kaybettik.

Burdur’un sokaklarında hâlâ yankılanan bir isim var: Armağan İlci.
13 Kasım 1998 günü, bir trafik kazasında aramızdan ayrıldığında sadece bir belediye başkanını değil; Burdur’un gülümsemesini, samimiyetini, inancını ve umut dolu geleceğini de kaybettik.

O gün, kaderin acı bir cilvesiyle Afyonkarahisar-Burdur yolu üzerinde yaşanan kazada, Başkan Armağan İlci, basın danışmanı Gülçin İlci Bozkurt ve şoförü Ahmet Uğuz ile birlikte yaşamını yitirdi. Şehrin üzerine bir sessizlik çöktü… Belediye binasının önünde yas değil, derin bir boşluk vardı. Çünkü herkes biliyordu: Armağan İlci, makamında oturan bir başkan değil; halkın arasında yürüyen, her gün “nasılsınız” diyen bir dosttu.

Halkın Arasında, Halk İçin Bir Başkan

1989’dan 1998’e kadar iki dönem boyunca Burdur Belediye Başkanlığı yapan Avukat Armağan İlci, görevini bir makam değil, bir sorumluluk olarak gördü.
Zor zamanlardı… İmkân yoktu, para yoktu ama yürek vardı.

Bir gün belediye binasına bir afiş astırmıştı:

“Bu ay İller Bankası’ndan sadece bir kuruş geldi.”

Kimi bunu bir sitem olarak okudu, kimi bir tebessümle hatırladı ama herkes biliyordu ki o afişin arkasında dürüstlük, açıklık ve halkına hesap verme bilinci vardı. O, yoklukta bile halkına güven veren bir başkandı.

Mahalleleri dolaşır, çocukların başını okşar, yaşlıların elini sıkardı.
Bir sokakta çamur varsa, ertesi sabah oradaydı.
Bir evde ışık yanmıyorsa, o evin neden karanlıkta olduğunu merak ederdi.

Burdur’a Kazandırdıkları, Gönüllerde Bıraktıkları

Armağan İlci, Burdur’a sadece yol, park, bina kazandırmadı.
O, insanların birbirine güvenini, belediyeye inancını kazandırdı.
Belediyeciliği, “insan sevgisiyle yapılan bir hizmet sanatı” haline getirdi.

Bir mesai arkadaşı, yıllar sonra onu şöyle anlatmıştı:

“Başkanımızın masasındaki en değerli şey, halktan gelen dilekçelerdi. Çünkü her kâğıtta bir insanın umudu vardı.”

Bugün Burdur’da bir mahalle, onun adını taşıyor: Armağan İlci Mahallesi.
O mahalle, sadece bir yerin değil, bir hatıranın adıdır.

Bir Şehrin Yüreğinde Büyüyen Özlem

Her 13 Kasım sabahı, Burdur’da bir sessizlik olur.
Belediye binasının önünden geçenler durur, gökyüzüne bakar.
Ve herkesin dilinde aynı cümle vardır:
“Unutmadık, unutmayacağız.”

Eşi Birsen İlci yıllar sonra şöyle demişti:

“Geçen uzun yıllara rağmen, Burdur’a yaptığı hizmetlerin takdirle anılması, insanların sevgisini kazanmış olduğunu görmek, aile olarak bizleri hem duygulandırıyor hem gururlandırıyor. Onu özlemle anıyoruz.”

Bir belediye başkanını unutmak kolaydır.
Ama bir şehrin kalbine dokunmuş insanı unutturmak imkânsızdır.

Bir Veda Değil, Bir Miras

Armağan İlci’nin ömrü kısa oldu, ama hatırası uzun.
Şehrin yollarında, sokak lambalarında, çocukların gülüşlerinde onun emeği var.
Burdur’un hafızasında o, hâlâ “Başkanımız” olarak anılıyor.

Bugün 27 yıl geçti…
Ama Burdur’un taşında, toprağında, suyunda hâlâ onun izleri duruyor.
Ve biz biliyoruz ki:
Gerçek liderler ölmez, sadece adları hatıralara dönüşür.

Mekânınız cennet olsun Başkanım.
Burdur sizi hiç unutmadı… Unutmayacak da.